Η Ιστορία μιας χελώνας στην Αθήνα του 19ου αιώνα: (Β΄ ΜΕΡΟΣ)

                                         Β΄ ΜΕΡΟΣ

  Το πρωί που ξύπνησαν, η Λητώ συνειδητοποίησε ότι όλα ήταν αλλαγμένα σε σχέση με αυτά που της είχε διηγηθεί η γιαγιά της. Οι λιμνούλες δεν είχαν καθαρά νερά και πολλά ζωάκια είχαν εξαφανιστεί. Η κυρία Γλυκερία έλεγε ιστορίες για τότε που μαζεύονταν και δροσίζονταν στα νερά του κήπου, πολλές φορές έβλεπαν την βασίλισσα και τον βασιλιά που έκαναν βόλτα στον κήπο και πολλούς άλλους ευγενείς κυρίους και κυρίες με ωραία κουστούμια και φορέματα. Η Λητώ σκεφτόταν πόσο όμορφα θα ήταν εκείνη την εποχή!
    - Εεε Λητώ ξύπνα! Πάμε μία βόλτα πιο κάτω, κοίτα έχει ζωάκια! Ο Αγαπήνωρ και η Λητώ είδαν ένα μέρος περιφραγμένο μέσα στον κήπο με ζώα. Τους φάνηκε παράξενο που υπήρχαν ζωάκια που δεν μπορούσαν να κυκλοφορούν ελεύθερα, αλλά από μία άποψη αυτά ζούσαν σε ένα περιβάλλον πράσινο κι επίσης ήταν ένα ασφαλές μέρος για να μπορούν να ζήσουν με ασφάλεια τα ζωάκια. Διότι η Λητώ και ο Αγαπήνωρ κινδύνευαν περιπλανώμενοι μέσα στην πόλη από τα αυτοκίνητα και τους ανθρώπους.
     Η Αθήνα παλιά ήταν ένα μικρό χωριό, με χωματόδρομους και ποτάμια και τότε τα ζωάκια κυκλοφορούσαν ελεύθερα χωρίς να φοβούνται. Ζούσαν μαζί με τους ανθρώπους στην ύπαιθρο. Πήγαιναν από το Σύνταγμα ως το Κεραμεικό, χωρίς να τους συμβεί κάτι κακό, γιατί τότε οι άνθρωποι αγαπούσαν τα ζώα και τη φύση και ζούσαν μαζί αρμονικά. Η Αθήνα ήταν εξοχή, ένας τόπος για τους ανθρώπους, αλλά και για τα ζώα.
    - Λητώ πάμε; Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα για τον Κεραμεικό.
    - Η γιαγιά μου έχει πει ότι τα παλιά τα χρόνια υπήρχε ένας ροδώνας γεμάτος με τριανταφυλλιές και ρυάκια, όπου άνθρωποι και ζώα, κάθονταν και δροσίζονταν. Άσε που υπήρχαν και ελιές!
    - Ελιές; Πού καλέ;
    - Στην Ιερά οδό!
    - Πού;
    - Στην ιερά οδό. Αμέ δίπλα από τον Κηφισό! Αχ ωραία που θα ήταν Αγαπήνορα να μπορούσαμε να βρέχαμε λίγο το καβούκι μας στο νεράκι και να ξαποσταίναμε κάτω από τη σκιά μιας ελιάς.
    - Εγώ θα έβρεχα το ποδαράκι μου! Δεν έχω καβούκι! Αλλά όπως και να' χει μου φαίνεται απίστευτο να συνέβαινε αυτό στη σημερινή Αθήνα!
     Μετά από κάποιες ώρες, το σούρουπο, η Λητώ και ο Αγαπήνωρ έφτασαν στον Κεραμεικό.
    - Λητώ δεν βλέπω καθόλου νερό, ούτε ροδώνες, ούτε ελαιώνες, μόνο αυτοκίνητα και ανθρώπους να φωνάζουν! Και πολύ τσιμέντο!
    - Δυστυχώς Αγαπήνορα, η Αθήνα έχει αλλάξει από την εποχή των γιαγιάδων μας.
    - Ναι και για μας τα ζωάκια είναι πλέον ανυπόφορη.
    - Γιατί, για τους ανθρώπους δεν είναι νομίζεις;
    - Λοιπόν Αγαπήνορα, εγώ πιστεύω ότι πρέπει να παλέψουμε για την επιβίωση μας και να πείσουμε τους ανθρώπους ν' αλλάξουν και να φτιάξουν ένα καλύτερο περιβάλλον για να ζουν. Και ξέρεις ποιοι θα μας βοηθήσουν σε αυτή την κίνηση;
    - Ποιοι;
    - Μα ποιοι άλλοι! Οι αιώνιοι φίλοι μας, τα παιδιά! Λοιπόν θα πάμε πίσω στον Λυκαβηττό, θα βρούμε τα υπόλοιπα ζωάκια και θα τους πείσουμε να σκορπιστούμε όλοι στην Αθήνα για να δουν οι πολίτες ότι υπάρχουμε κι εμείς. Να τους δείξουμε ότι υποφέρουμε και αν δεν βλέπουν αυτοί το κακό στην υγεία τους θα τους κάνουμε εμείς να τον δουν.
    - Και τα παιδιά πως θα βοηθήσουν;
    - Τα παιδιά μας αγαπάνε πολύ, άρα κι εμείς ζώντας δίπλα τους θα μπορέσουμε να τους πείσουμε να φτιάξουμε την Αθήνα με πολύ πράσινο και λουλούδια στις πρασιές και στα μπαλκόνια όπως ήταν παλιά, έτσι όπως τη βλέπουμε μέσα από τους πίνακες ζωγραφικής, από τις φωτογραφίες και από τις ιστορίες των γιαγιάδων μας! Εμείς και τα παιδιά θα ανοίξουμε ένα παράθυρο στη φύση, μια πόρτα για την ,μετάβαση της Αθήνας στο παλιό φυσικό της περιβάλλον!
    - Φύγαμε!!
     Η Λητώ ήταν χαρούμενη που είχε έναν στόχο να επιτύχει μαζί με τα υπόλοιπα ζωάκια έχοντας σύμμαχο τα παιδιά. Θα δινόταν η ευκαιρία στους σημερινούς κατοίκους της Αθήνας να ζήσουν και αυτοί την ομορφιά του φυσικού τοπίου, όπως ήταν παλιά.
    - Λοιπόν Φοίβο τι λες; Είσαι να πείσουμε τους φίλους μας να καθαρίσουμε όλοι μαζί το πάρκο και τη λιμνούλα; Ξεκινώντας από τη γειτονιά μας, θα μπορέσουμε να πείσουμε όλα τα παιδιά να κάνουν κάτι καλό για την περιοχή τους, για να μπορούμε να ζούμε όλοι οι άνθρωποι σε μία καθαρή ατμόσφαιρα και σε ένα υγιές περιβάλλον!
    - Ναι τελικά θα κάνουμε κάτι καλό για όλη την πόλη.
    - Φύγαμε!!!