Τα παιδιά της Δαφνομήλη - Α΄ Μέρος

Της Αίγλης Βαρότση - Λοϊσίου
κάτοικο Λυκαβηττού.

  Οδός Δαφνομήλη. Την ξέρετε; Ίσως ναι, το πιθανότερο όχι. Για μας όμως «τα παιδιά της Δαφνομήλη», που γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σ’ αυτή  είναι το πιο γλυκό όνομα στα βάθη της καρδιάς μας.                                          
  Να σας ξεναγήσω και να σας κατατοπίσω όμως. Βρίσκεται στο τέρμα της οδού «Σίνα», γνωστή πιστεύω σ’ όλους μας, στους πρόποδες του Λυκαβηττού, του πιο ψηλού λόφου της Αθήνας.

Αρχή Δαφνομήλης 1

Αρχή Δαφνομήλης  2

  Το όνομα «Δαφνομήλη» είναι το όνομα ενός στρατηγού της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας καθώς και όλοι οι κάθετοι δρόμοι που ξεκινούν από τον Λυκαβηττό, διασχίζουν την Δαφνομήλη και μερικοί φτάνουν μέχρι τον αντίκρυ λόφο του Στρέφη.
  Φωτίου Πατριάρχου, Σεργίου Πατριάρχου, Ισαύρων, Τσιμισκή, Ναρσή, Βουλγαροκτόνου, όλοι τους έχουν ονόματα στρατηγών και αυτοκρατόρων του Βυζαντίου.
  Ένας δρόμος και μια γειτονιά που αναβιώνει το Βυζάντιο
  Μέχρι το τέρμα της «Σίνα» στα παιδικά μας χρόνια, άσφαλτος, αυτοκίνητα, Ι.Χ., κίνηση, άλλος κόσμος. Η Δαφνομήλη ξεκινούσε με πεύκα και χωματόδρομο. Τίποτα το αριστοκρατικό. Έμοιαζε λίγο με χωριό μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Κέντρο απόκεντρο που λέμε. Είχε όμως μια αλλιώτικη ζεστασιά και ανθρωπιά, που απέρρεαν από τους ανθρώπους που την κατοικούσαν.
  Τα σπίτια ξεκινούν από την Φωτίου Πατριάρχου με πρώτα τα σπίτια του Χαρτοφυλακίδη από τη μία και του Μασονρίδη από την άλλη.

Οδός Πατριάρχου Φωτίου

Αρχή Σπιτιών στην Δαφνομήλη

Οδός Πατριάρχου Φωτίου Πάνω Μεριά

Οδός Πατριάρχου Φωτίου Κάτω Μεριά

  Μετά το πρώτο μαγαζάκι, ψιλικατζίδικο, τον Ζατζαρούλα, εκεί που αγοράζαμε τα τετράδια, τα μολύβια, τις καραμέλες.
  Δίπλα ακριβώς ένα σπίτι από το πουθενά, που έβγαινε έξω στο δρόμο και στένευε τον στενό ήδη δρόμο της Δαφνομήλη.
  Αργότερα γκρεμίστηκε και ο δρόμος πήρε τα όρια που εδικαιούτο. Μετά ένα από τα λίγα τριώροφα που είχαμε, η πράσινη πολυκατοικία όπως λέγαμε τότε.

Πράσινη Πολυκατοικία

  Το σπίτι της φίλης μας της Ντόντο και της οικογένειάς της.
Απέναντι δύο ωραίες μονοκατοικίες, από τις οποίες η μία σώζεται ακόμη και είναι κατοικία και εργαστήρι ζωγράφων.

Σπίτι Ζωγράφων

Σπίτι Ζωγράφων - Νεοκλασικού Ρυθμού

  Ακολουθούσε άλλο ένα τριώροφο. Του Ζαχαρία, Μπακάλικο στο ισόγειο και κατοικία από πάνω. Στον ένα όροφο η οικογένεια Ευαγγελίδη. Στον άλλο η οικογένεια Ζαχαρία. Τέσσερις κόρες ο κύριος Ζαχαρίας, η μικρότερη η Χρύσα ήταν γνωστή σ’ όλη τη γειτονιά για την ομορφιά της.
  Μετά άρχιζαν πάλι τα μονώροφα και τα μικρομάγαζα.

  Ο γαλατάς της γειτονιάς ο Καραγιάννης, και απέναντι το σπίτι του Κρίκου. Του Θεόφιλου Κρίκου και της μητέρας του.
  Στην ίδια σειρά το ένα απέναντι στο άλλο δύο τσαγκαράδικα που από μακριά άκουγες το χτύπο του σφυριού πάνω στο καλαπόδι για την επιδιόρθωση των παπουτσιών μας.
  Στη γωνία Λέοντος Σγουρού και Δαφνομήλη η οικογένεια του Κυρτάτου με τους δύο γιούς και τις δύο κόρες.
  Αξιοπρεπέστατοι και αξιαγάπητοι γείτονες. Απέναντι διαγώνια ένα άλλο τριώροφο που στέκει ακόμη, ανήκε σ’ ένα ζεύγος Ικαριωτών και κατοικείτο από τρεις γερμανικές οικογένειες, την οικογένεια Μπάσκεβιτς, Λαδά που είχε γερμανίδα γυναικά και μια Τρίτη που δεν θυμάμαι το όνομά της. Στο ισόγειο ήταν το δεύτερο μπακάλικο της γειτονιάς του «Πομόνη».

Σπίτι Ικαριωτών όπου διέμεναν Γερμανοί Υπήκοοι

  Απέναντι σ’ ένα χαμηλό σπιτάκι η οικογένεια Παλιατσά με την όμορφη κόρη της την Κατινούλα..